به گزارش مشرق، حامد رحیم‌پور در یادداشت روزنامه خراسان نوشت:
در اتفاقی تاریخی، رهبران دو کره در روستای مرزی پان مون جون با شعار «صلح یک شروع جدید»دیدارکردند. روستایی که با چند کانکس آبی رنگ سمبل مرز جدایی دو کره است و در سال ۱۹۵۳ در آن توافق آتش بس میان دو کره به امضا رسید اما هنوز رنگ توافق نامه پایان جنگ را به خود ندیده است .« مون جائه این» و «کیم جونگ اون» در پایان نشست تاریخی خود اعلام کردند که خواستار برقراری صلحی پایدار و دایمی میان دو کشور و تبدیل شبه جزیره کره به یک منطقه عاری از سلاح هسته‌ای هستند.کره شمالی و کره جنوبی هر دو اظهار علاقه کرده‌اند که با رئیس جمهوری آمریکا و نیز شاید رئیس جمهوری چین دیدار داشته باشند تا پایان جنگ بین دو کشور و برقراری صلحی پایدار و همیشگی را اعلام کنند.همزمان،رئیس جمهور آمریکا نیز که شروع‌کننده شخصی‌سازی خصومت میان خود و اون بود با انتشار پیامی ضمن استقبال از دیدار سران دو کره، آشتی این دو کشور را به نفع خود مصادره کرد و نوشت :"جنگ کره به پایان می رسد! آمریکا و همه مردم بزرگش باید به آن چه که اکنون در کره در حال رخ دادن است، افتخار کنند!".
به رغم بازتاب گسترده این دیدار و دیدار احتمالی اون و ترامپ بسیاری از تحلیل گران و حتی خود ترامپ به نوعی تلاش دارند سیاست جدید پیونگ یانگ را به منزله عقب نشینی جدی این کشور وپیروزی سیاست فشار و مذاکره از سوی آمریکا و متحدانش علیه پیونگ یانگ قلمداد کنند . اما به واقع چه چیزی باعث شده است اون حاضر به این تغییر رویکرد جدی شود؟ و آیا می توان چشم انداز روشنی برای این بحران متصور بود؟
تابستان سال گذشته پس از این که کره شمالی یک موشک قاره پیما را آزمایش کرد کیم جونگ اون گفت اکنون همه خاک آمریکا در تیررس ماست و پس از آن بود که پیونگ یانگ با دست پر برای مذاکره اعلام آمادگی کرد. در بیانیه اخیر دولت کره‌شمالی نیز در تشریح تصمیم پیونگ یانگ آمده است که کیم جونگ اون گفته دیگر نیازی به ادامه آزمایش‌های هسته‌ای وجود ندارد ،نخست به این دلیل که پروسه علمی و فنی پروژه‌های هسته‌ای و موشکی کره شمالی تکمیل شده و دوم این که از این به بعد سعی دارند در حوزه توسعه اقتصادی حرکت کنند چرا که پرواضح است که تحریم های چند ساله و به ویژه همراهی متحدان اصلی پیونگ یانگ چون چین و تا حدی روسیه با دور جدید این تحریم ها شرایط اقتصادی را بر کره شمالی تنگ تر کرده است ،بنابراین دستور توقف فعالیت های مرکز پژوهشی مربوط به فعالیت‌های موشکی-هسته‌ای به قول گراهام هریسون، تحلیل‌گر گاردین، یک مانور دیپلماتیک، ( diplomatic manoeuvring) ارزیابی می‌شود.هرچند ترامپ مانند توئیت دیروزش از اعلام توقف آزمایش های موشکی و هسته ای کره شمالی استقبال کرده است و احتمالا سعی دارد آن را به عنوان یک پیروزی برای خود جلوه دهد این در حالی است که تردیدهایی در مقابل این حجم بالا از خوش‌بینی ترامپ وجود دارد،تا جایی که ایستونوری انونودرا، وزیر دفاع ژاپن، نتوانسته از بیان تردیدش خودداری کند و به همین جهت هم می‌گوید: «ما بابت این مسئله نمی‌توانیم رضایت داشته باشیم.
کیم جونگ اون اشاره‌ای به دست کشیدن از آزمایش‌های موشکی میان‌برد بالستیک و کوتاه برد نکرده است.» تردید او از این جهت واقعیت دارد که اون تنها از تعلیق برنامه موشک‌های قاره‌پیمای خود گفته و اشاره‌ای به تعلیق برنامه موشکی میان‌برد و کوتاه‌برد نکرده است.افزون بر این،کره شمالی همواره خواستار خروج نظامیان آمریکایی از منطقه و پایان دادن به رزمایش های پی درپی آمریکا با کره شمالی و ژاپن شده و این در حالی است که آمریکا برای کنترل چین و دستیابی به بازار گسترده شرق آسیا در تلاش است حضور و نفوذ خود را در این منطقه گسترش دهد و بر همین اساس رویکرد پیونگ یانگ در برخورد با آمریکا تابعی از رویکرد چین است. در این چارچوب به نظر می رسد در شرایطی که چین درگیر جنگ تجاری با آمریکاست با تاثیرگذاشتن بر کره شمالی و تشویق به مذاکره، درصدد است از فشارهای کاخ سفید در حوزه های تجاری از جمله تعرفه های گمرکی بر کالاهای چینی بکاهد.
برای پیونگ یانگ نیز اعلام توقف آزمایش موشکی وهسته ای می تواند اقدامی تاکتیکی و نمادین در برابر شرایط جدید به ویژه امتیاز های چین به آمریکا در این حوزه باشد. برخی تحلیل گران معتقدند شتاب ترامپ برای مذاکره با کیم جونگ اون با تنش های جاری و تشدید این تنش ها در روابط آمریکا با روسیه ارتباط دارد و او با این تاکتیک در صدد شکاف در همسویی پکن و مسکو است و به محض فارغ شدن از این تنش شدید، دوباره به رویکرد فشار بر چین و کره شمالی باز خواهد گشت. برخی نیز حتی این احتمال را می‌دهند که ترامپ و حلقه پیرامونی او حاضر شده‌اند تا یک کره شمالی مسلح به سلاح هسته‌ای را به عنوان واقعیت موجود بپذیرند و بیشتر به دنبال این هستند تا توانایی‌های جنگی کره شمالی را مسدود و محدود کنند یا کاهش دهند تا این که به دنبال حذف آن باشند. هر چند که حاضر نیستند این موضوع را به صورت رسمی اعلام کنند . به نظر می رسد دو مانع جدی بر سر به نتیجه رسیدن مذاکرات وجود دارد ابتدا تاکید آمریکایی ها بر خلع سلاح هسته ای کره شمالی و دیگری کاهش حضور نظامی آمریکا در منطقه به عنوان یکی از خط قرمزهای اون .
بسیار بعید به نظر می رسد کره شمالی برگ برنده خود یعنی بمب اتمی و هیدروژنی را که شاید اصلی ترین عامل ایجاد شرایط فعلی مذاکراتی باشد صرفا براساس توافق کاغذی با آمریکا کنار بگذارد در حالی که تجربه های قبلی مثبتی از توافق با آمریکایی ها ندارد و در عین حال نمونه بالفعلی از عهدشکنی آن ها همچون برجام را هم مشاهده می کند. در طرف مقابل اون نیز به خوبی می داند که کاهش حضور نظامی در منطقه شرق آسیا برای آمریکایی ها بسیار سخت است و آن ها به واسطه منافع سیاسی و اقتصادی گسترده این مسئله را نخواهند پذیرفت لذا روی یکی از اصلی ترین چالش های طرف مقابل دست گذاشته است تا بتواند امتیازات امنیتی و اقتصادی بیشتری بگیرد بر این اساس هیچ تضمینی وجود ندارد که مذاکرات دو طرف در آینده به نتیجه برسد و در آن صورت برای کره شمالی از سرگیری آزمایش های موشکی و هسته ای اقدامی بسیار ساده خواهد بود.
